د.ماء على فستان الزفاف بقلم امل الهلاوى

…………………………
تحدث عمر وحنين فى امور كثيره تخص طفولة كل منهم دون التطرق فى اى امور شخصيه
…………………………

فى صباح اليوم التالى
كانت سلمى هاتفت حنين امس أخبرتها انها تريد رؤيتها فى امر هام ونوت ان تذهب مع عمر الى الفندق لترى سلمى

كانت قد اخبرته انها تريد الذهاب معه حتى لايذهبالى عمله ويتركها

استيقظ عمر ولكنه تعجب انها لم تستيقظ بعد طرق عليها الباب عدة طرقات ولكنها لم تجيب
اضطر ان يفتح الباب ليوقظها

راها نائمه كالملاك ترتدى قميص قطنى وردى اللون بحمالات رفيعه وشعرها متناثر حولها وكانت تغط فى نوم عميق ابتلع عمر ريقه من اثار تلك الرغبه الجامحه التى سيطرت عليه وترجمها جسده بحراره تسرى فيه جلس بجانبها على الفراش

عمر بصوت خافت وهو يضع يده على ذراعها العارى ليوقظها
عمر:حنين قومى ياحبيبتى يالا

حنين:…………………
عمر:قومى ياقمر بقى

حنين بلاوعى:حاضر يابابا هاقوم اهو

ضحك عمر من طفولتها ولكنه علم انها تحلم بوالدها
عمر :انا عمر ياحبيبتى قومى بقى

حنين:هى الساعه كام

تعجب انها لم تثور عليه كعادتها
عمر:الساعه تسعه مش انتى هاتيجى معايا لسلمى

نهضت حنين من الفراش وهى لاتزال غير واعيه ولا مدركه لما ترتديه كذلك نهض عمر وراها واقفه امامه فتاته

التى ارهقته بحق تقف امامه بقميصها الوردى القصير الذى نحت جسدها بشكل فاتن جعل منها لوحه جميله
شهقت حنين حين ادركت الموقف علم عمر انها كانت ترد عليه وهى غير مدركه
حنين:ايه ده انا انت ايه فيه ايه

عمر بابتسامه:انا انتى ايه ياقمر
حنين وهى ترتدى الروب عليها بسرعه فائقه لاحظ عمر توترها انه راها فى تلك الهيئه التى أبرزت كثير من مفاتنها
حنين وهى تربط حزام الروب:انتى دخلت هنا ازاى

عمر:من الباب وعلى العموم ماحصلشى حاجه ياحنين ياريت ماتفهمنيش غلط والله انا دخلت اصحيكى عشان ماتأخرشى عن الشغل وانت مأكده عليا من بليل انى استناكى عشان تشوفى سلمى وانا خبطت الباب عليكى كتير قبل ماادخل والله

حنين وهى تعبت بهاتفها:نسيت اظبط المنبه وكمان انا اتأخرت فى النوم امبارح عشان كده راحت عليا نومه خلاص ياعمر ماحصلشى حاجه اخرج انت بقى وانا هاجهز وانزل

…
حمد عمر الله كثيرا لانها لم تأخذ موقف منه فهو يريد ان ينال رضاها وحبها
………………….
هبط عمر الى الاسفل وهو مازال يفكر بها وفى هيئتها الجميله فى القميص القطنى ذهب الى المرحاض ليغسل وجهه بماء بارد عله يطفأ نيران الرغبه التى تأججت بداخله
…………………….
ارتدت حنين ملابسها دريس وردى اللون ذات حزام ابيض وحجاب ابيض كانت كالسندريلا التى خرجت للتو من عالم الخيال تنهد عمر حينما راها محدثا نفسه :شكلك هاتجنينى قريب

حنين:انا جاهزه يالا عشان مانتاخرشى
عمر:أنتى هاتخرجى كده بشكلك ده

حنين:ماله شكلى
عمر:انتى حاطه ميكب ليه والفستان مجسم شويه
حنين:انا مش حاطه ميكب دا كريم اساس وفيه خاصيه صن بلوك وكحل أظن الكحل مش حرام فين بقى المكيب ده

عمر:الفستان مجسم
حنين:والله انت شايفه مجسم ازاى يعنى الدريس طويل اهو وشايفاه كويس يعنى انت شايفه مجسم ازاى
عمر بضيق:حنين لو سمحتى غيرى اللبس ده

حنين:عمر ماتكبرش الموضوع لمجرد انك تتحكم فيا وخلاص
عمر:انا مش بتحكم ياحنين انا مش هاخرج معاكى كده

حنين:كده اللى هوه ازاى يعنى
عمر:كده اللى هوه حلوة زياده عن اللزوم انا لو شفت حد بيبصلك هاعمل جريمه انتى ماتعرفنيش لسه لو سمحتى اطلعى غيرى

حنين:حاضر ياعمر هاطلع اغير
تعجب عمر من كلامها ظنها ستعاند معه مثل ماكانت تفعل فريده دائما ولكنها انصاعت لامره فهذه اول مره تنصاع لامره فى شئ

عند حنين شعرت بشئ جديد يغزو قلبها هو يحبها يغار عليها المرأه ستظل مرأه تحب من يشعرها بأنوثتها ويغار عليها نعم معتز كان يحبها بشغف ولكنه لم يعلق على ملابسها ولو لمرة واحده بدأت حنين تتعرف على جوانب

جديده فى الحب بل فى الرجال عامة كانت تجهلها من قبل
وكانت هذه اول مره تتأكد فيها حنين انها اصبحت فى عصمة رجل يحبها ويغار عليها ياله من احساس يعطى اى امرأه ثقه بنفسها

………………………….
صعدت حنين الى الاعلى ارتدت دريس اسود به حزام احمر وحجاب احمر فضلت لون غامق لان الالوان الفاتحه تظهر مفاتن الجسد
هبطت وجدته بانتظارها

حنين:كده كويس ولا لسه معترض

عمر :انتى قمر فى اى حاجه والله بس ده كويس عن التانى ده الغامق مش بيجسم اوى انما الوردى ده مجسم عليكى بس ايه حكاية الوردى معاكى ياقمر مره نبيتى ومره رودى
قال هذه الكلمات وهو يغمز لها بطرف عينه

أحمر وجه حنين خجلا حينما تذكرت رؤيته لها بقميصها الوردى

حنين :مالوش لازمه الكلام ده ياعمر ولو سمحت ماعدتش تدخل عليا الاوضه تانى انا مش بقفل الباب بالمفتاح لانى واثقه فيك وعارفه ومتأكده انك مش هتأذينى بأى شكل يالا بقى نمشى
عمر :ممكن اسالك سؤال

حنين:اتفضل
عمر:انتى ليه سمعتى كلامى وغيرتى هدومك كان ممكن تعاندى زى مابتعملى معايا على طول

حنين:اولا انا مش بعاندك ولا حاجه انا بيبقى كلامى ردود فعل لتصرفاتك ثانيا بكره لما تعرفنى كويس هاتعرف انى شخصيه مش عنديه خالص ومش بحب العند ثالثا وده الاهم مهما كانت الطريقه اللى اتجوزنا بيها فانت

بالنهايه جوزى ولازم اسمع كلامك خاصه فى مسأله اللبس ده حقك

عمر:انتى شايفه ان ده بس حقى ياحنين فيه حقوق كتير ليا وانتى مانعاها عنى حتى انى اشوفك بشعرك مانعه الحق ده عنى كمان

حنين وقد فهمت مايرمى اليه وأحمر وجهها خجلا:بص ياعمر احنا اتفقنا من الاول اننا ندى فرصه نتعرف على بعض وفيه حاجات مش هاينفع تحصل بينا حاليا لانها فوق مقدرتى فعلا وانت موافق على كده من الاول

عمر:ماشى ياحنين اللى يرضيكى يرضينى اعرفى انى دايما عاوز راحتك وسعادتك وانى بحبك
حنين:عارفه ياعمر ومتأكده ولو ماكنتش واثقه من ده ماكنتش هاقعد معاك لحظه واحده

بس ادينى وقتى لو سمحت
عمر:خدى الوقت اللى يريحك ياحنين كفايه انك معايا وبشوفك كل يوم كفايه انك خلاص بقيتى ملكى وبتاعتى
حنين وقد توردت وجنتاها من كلامه:طب يالا بقى هنتأخر

ابتسم عمر لها من فرط خجلها الذى بات يعشقه
ثم ذهبوا سويا الى الفندق

………………………….
فى بيت عبدالسلام بالمنصوره
صفيه:حنين مش بترد عليا ياعبده البت وحشتنى

عبدالسلام:صفيه اصبرى شويه كده كده الامور هاتتصلح بينا بنتنا متربيه كويس
صفيه:بس عاوزه اعرف اخبارها

فى هذا الوقت جاء حازم من عمله فكان عنده نوبتجيه ليليه
حازم:السلام عليكم

عبدالسلام وصفيه:وعليكم السلام ورحمة الله وبركاته

حازم:مالك ياصفصف مكشره ليه
عبدالسلام:اختك مش بترد علينا وامك عاوزه تعرف اخبارها

حازم:بس كده كويسه ياستى وزى الفل وعمر شايلها من على الارض شيل

صفيه بلهفه:انتى كلمتها
حازم :لاء بعرف اخبارها من سلمى وعلى فكره ممكن تيجى المنصوره كمان اسبوعين سلمى هاتتخطب لصاحب عمر وشريكه فى القريه وانا قلت لسلمى انها لازم تجيبها معاها وهى جايه واحنا هانروح وهناك ممكن الدنيا تصفى

عبدالسلام:واد ياحازم انت عامل زى المفتش كرومبو

حازم:اشكرك ياحاج انا هاقوم انام هلكان جالنا حالات بالهبوشى بليل

عبدالسلام:بالهبوشى بتجيب يابنى الالفاظ دى منين انت دكتور يابنى متأكد
حازم:والله ياحاج تعالى اسال عندنا فى المستشفى وانت تعرف ابنك من أكفأ دكاترة القلب

صفيه:والنبى انت وابوك فايقين ورايقين انا فى ايه وانتوا فى ايه
حازم:انا داخل انام ياحاج ماما عامله امينه رزق وانا جاى تعبان

صفيه :استنى هنا انا عايزاك فى حاجه
حازم:اتفضلى ياصفصف عاوزنى اقسيلك الضغط ولا ايه

صفيه:انا عاوزه اعرف اختك يعنى عامله ايه مع عمر
حازم:عامله ايه يعنى ايه
صفيه:افهمهالك ازاى دى

 

حازم:اها فهمت لا اطمنى ماحصلشى حاجه هيا قالت لسلمى انهم بيتعرفوا على بعض واتفقوا على كده ثم ان هو جوزها ايه المشكله

صفيه :مش حكاية مشكله يابنى انا بطمن بس
حازم:اطمنتى ادخل انام بقى

صفيه:روح نام
…………………………………………..
فى الفندق
وصل عمر وحنين الى الفندق

عمر:انا هاروح المكتب اخلص شغلى لاننا ممكن نسافر القاهره بكره فعندى شغل كتير
حنين:ماقلتش يعنى اننا هانروح القاهره بكره

عمر:مانا بقولك اهو ياحبيبتى
حنين:طيب انا هاطلع لسلملى اشوف عايزه ايه
عمر:طيب لو احتجتى اى حاجه كلمينى
حنين:حاضر سلام

ابتسم عمر لانها لم تعد تعلق على كلمة حبيبتى مثل سابق اطمئن قلبه نوعا ما لانه نجح فى جعلها تطمئن اليه وتشعر بالسكينه معه

ذهبت حنين الى سلمى بينما ذهب عمر الى مكتب مازن
………………….
فى مكتب مازن

عمر:ماهو ياتلحقنى ياماتلحقنيش
مازن:فيه ايه ياعمر مالك

عمر:مش قادر يامازن اكتر من كده ادامى ومش طايلها بحبها بحبها بحبهااااااااااااا
ضحك مازن على حال صديقه

مازن:دا انت واقعت لشوشتك
عمر:وقعت وماحدش سمى عليا يامزون انا متجوز ملاك نازل من السما حاجه كده جميله بس بجد نفسها فيها اوى يامازن

مازن:لازم تصبر عليها شويه ياعمر مادام بتحبها
عمر:والله انا ماسك نفسى بالعافيه عشان بس بحبها بحبها ايه يامازن انا تخطيت المرحله دى انا بعشقها انا رجعت زى العيال المراهقين بستنى اشوفها واكلمها اللى مطمنى انها بقى مراتى وبتاعتى خلاص يامزون ياااه دا الحب حلو اوى يامازن

مازن:حالى من حالك ياصاحبى انا برده واقع لشوشتى فى سلمى وخلاص نويت اتقدم لها وكلمت ابوها
عمر:وقالك ايه

مازن :حددنا ميعاد الاسبوع اللى بعد الجاى اعمل حسابك هاتيجى معايا انت وحنين
عمر:ياريت توافق

مازن:سيب الموضوع ده لسلمى بنت نوفل هى هاتكلمها دلوقتى وهاتقنعها وعلى فكره حازم اخو حنين مرتب مع سلمى
عمر:حازم فى الموضوع يبقى هايتم

مين سلمى بنت نوفل دى اوعى تقول ان ابو سلمى اسمه نوفل
مازن:انت هاتتريق على حمايا ولا ايه ياد انت ياد

عمر:عادى يابنى انت زعلت
مازن بضحك:ان كنت انا لما عرفت ان ابوها اسمه نوفل استغربت

عمر:بس كويس ان أخدت الخطوه دى

مازن :النوعية بتاعة سلمى وحنين دول مش موجودين ياعمر دول لما نشوفهم لازم نمسك فيهم

عمر:انت هاتقولى انا اكتشفت ان الوسط بتاعنا بتاع البنات القالعه والميكب والحركات ولا اى حاجه جمب بنت جميله محجبه ساتره نفسها عن الرجاله تحس انها جوهره ولازم تحافظ عليها
مازن:طب يالا يابيه عندنا شغل كتير

…………………………
فى مكتب سلمى

بعد التحيات والسلامات

سلمى:حنون باركيلى مازن هايجى يقابل بابا كمان اسبوعين

حنين:مبروك ياحبيبتى ربنا يقدملك اللى فيه الخير
سلمى:هاتيجى طبعا
حنين:وانا هاجى اعمل ايه ياسلمى

سلمى بحزن مصطنع لكى تقنعها:بقى انتى اختى وحبيبتى تسيبنى فى يوم زى ده ماكنتش اتوقع لو ماجتيش انا مش عاوزه اتخطب ثم ان عمر أكيد هايجى مع مازن
حنين:خلاص ياحبيبتى هاجى ماتزعليش

سلبمى:اانا كنت متأكده انك مش هاتسيبنى ياعمرى
حنين:مبروك ياعمرى الف مبروك

سلمى:انا هاسسافر النهارده المنصوره بابا مش راضى افضل فى الشغل
حنين:هاتمشى امته
سلمى :فى الاتوبيس بتاع بليل

حنين:طيب اوعى تمشى الا لما اسلم عليكى
سلمى اكيد خليكى معايا بقى طول النهار اشبع منك على ماابقى اشوفك

حنين:ماشى اصلا عمر وراه شغل كتير لاننا جايز ننسافر احنا كمان القاهره بكره
سلمى :طب كويس احنا الاتنين هانمشى فى وقت واحد

قاطع كلامهم طرقات الباب
عم محمد:الفطار ده بعته عمر بيه ليكوا ياانسه سلمى
سلمى :ماشى ياعم محمد سيبه واخرج

سلمى:ياستى افضلى معايا كل يوم عشان يجيلى اكل وعصاير كده

حنين:استنى بس لما نقرأ الورقه دى
قرات”افطرى ياحبيبتى كويس كان نفسى نفطر سوا بس مطحون فى الشغل والله بحبك يامن ملكتى قلبى ياملكة تربعت على عرش قلبى وكيانى ”

…………………………………..

الفصل الحادى والعشرون

لمتابعة القراءة اضغط على الرقم 21 في السطر التالي 👇